Flanagan, რომელმაც ასევე შექმნა ანთოლოგიის სერიის მეორე თავი, Bly Manor, გამოხატა თავისი სიყვარული ლტოლვილთა საშინელებათა მისი სახლის მიმართ.
მაიკ ფლენეგანს უყვარს "მისი სახლი" Netflix-ზე
საშინელებათა ფილმის ავტორი და რეჟისორი რემი უიქსის პრემიერა შედგა სანდენსში ამ წლის დასაწყისში და დებიუტი შედგა Netflix-ზე 30 ოქტომბერს.
მისი სახლი შეიცავს ლავკრაფტის ქანთრის ვარსკვლავი ვუნმი მოსაუს და ქვიშის ციხესიმაგრის მსახიობი Ṣọpẹ́ დირისუ, როგორც ლტოლვილი წყვილი, რომელიც გაურბის ომისგან განადგურებულ სამხრეთ სუდანს და გადადის ინგლისურ ქალაქში. იმის გამო, რომ ორივეს უჭირს ახალ ნორმასთან შეგუება, ისინი აღმოაჩენენ, რომ მათი სახლის სიბნელეში რაღაც უფრო საშიში იმალება.
სტრიმერზე დებიუტის შემდეგ, ფლენეგანმა დაწერა Twitter-ზე ფილმის აღსანიშნავად და Weeks, პირველად კინორეჟისორი.
„მისი სახლი @netflix-ზე განსაცვიფრებელი დებიუტია. ყბა-ჩავარდნა. Remi Weeks არის ნამდვილი გარიგება,”- წერს ფლანეგანი.
Flanagan არ არის ერთადერთი, ვინც ღრმად განიცდის Weeks-ის საშინელებას. ფანები სოციალურ მედიაში აეხსნათ, რატომ დარჩა მისი სახლი მათთან.
აბსოლუტურად მომეწონა HIS HOUSE Netflix-ზე. საშინელებათა/ჟანრს აქვს უნარი, გამოიკვლიოს ტრავმა ისე, რომ იგრძნოს რეალური, რომ რეზონანსული იყოს, გადალახოს კონვენციები და გახდეს რაღაც გამწმენდი. მე მეტი მინდა“, - წერს კინორეჟისორი ოდრი ეველი.
“მხოლოდ ვუყურე და მომეწონა რემი უიქსის სადებიუტო მხატვრული მისი სახლი ნეტფლიქსზე. ნამდვილად შემაშფოთებელი, საშინელებათა ფილმი სუდანელი ლტოლვილების შესახებ, რომლებიც ცდილობენ თავიანთ სახლში დასახლდნენ ლონდონში. ამა და ლავკრაფტის ქვეყანას შორის, ვუნმი მოსაუ სწრაფად გახდა ჩემი ერთ-ერთი საყვარელი მსახიობი“, - წერს მწერალი პრისცილა პეიჯი.
რემი კვირას "მისი სახლის" შექმნის შესახებ
Netflix-ის მიერ გამოქვეყნებულ ბოლო კლიპში, უიქსმა განმარტა, რომ სცენების ერთჯერად გადაღება ნიშნავდა, რომ ეკიპაჟს უნდა ეყურებინა მთელი რიგის მრავალჯერადი ინტენსიურობა და რომ ის შეიძლება გამხდარიყო ინტენსიური.
რეჟისორმა გადაიღო სცენა, სადაც მოსაკუს პერსონაჟი რიალი ტოვებს სამალავს მის სკოლაში მომხდარი ხოცვა-ჟლეტის შემდეგ მხოლოდ ერთ გადაღებაში. მაყურებლები ხედავენ, რომ დირის ბოლ კლასში შევიდა, რათა დაეხმაროს რიალს მასთან ერთად გაქცევაში. კამერა მათ მიჰყვება და აჩვენებს თავდასხმის შედეგად დაღუპულთა ცხედრებს და დანგრევასა და ნგრევას ორი გმირის ირგვლივ.
"კამერის ქორეოგრაფია გვეხმარება ისტორიის გადმოცემაში და არა მონტაჟში", - თქვა უიქსმა.
"მინდოდა დავრწმუნებულიყავი, რომ ჩვენ ყოველთვის ვხედავდით ამ სცენებს ორი პერსონაჟის პერსპექტივაში," დასძინა მან.
